دانلود گلچین آهنگ های سینا پارسیان سال ۱۴۰۱ و ۲۰۲۲

درون من قبریست که تخت خواب من است
من را به جای به خاک به خواب بسپارید
تمام مالم را به نیل میبخشم
عصای موسی را به آب بسپارید
مرا رفیقان به سخره میگیرند

ما رفیقیم درست مثل
زخم و نمک و خون و جگر
مثل اشک و گونه و تیغ و سپر
مثل نعش پسر و دوش پدر
قفست را بشکن گرچه قفس من باشم

از صد فرسخی میشناسمت
آخه من عاشق عطر بلک افغان تو ام
تو من رو حفظی ، منم حافظ دیوان تو ام
تو مثل ماشین حمل پول توو آرژانتینی
هر چی میخواد بشه من خودم نگهبان تو ام

یه دایره دور موزیک میکشم که اجازه ندم دیگه سمتم بیاد
عمرمو صرف چی کردم اصلا یه مشت چرندیات
من از همه بدم میاد حتی گاهی از ادبیات
از شعرای خلاف مارکتی که از فضا توی سرم میاد
من پره خلا بودم آره اما خوب بلد بودم جای خالیو چجوری پر کنم

الا و بلا که فقط حال تو با ما خوشه
الا و بلا هرجا با هم باشیم اونجا خوشه
الا و بلا تو که خوش باشی یه دنیا خوشه
یادته چیا میگفتی زیر گوش من میخوندی

حلقه زدن دور حرم حلقه به گوشا مست می ناب توان شراب فروشا
کجا بره مست شه هوشیار جز این جا
بنازم این صحن و چه امن و با شکوهه واسه ی این آهو حرم کشتی نوحه
کجا پناه بگیره هر بار جز این جا
دل خریدار نداره ما رو دریاب این دل ورشکسته خمارو دریاب

همه ی دل من تخت پادشاهی تو
اگه دریای من بشی میشم ماهی تو
خودم خواستم که دیوونت بشم تو
بی گناهی دوست دارم اینم سند بی گناهی تو
مث ابر تو هوای کویری هی میگم

بعد از تو ضعیف تر از اونم که بتونم رو پام واستم
بلد بودم عین تو باشم خودم نمیخواستم
کاری کردی ندونم کدوم حرفات دروغن و کدوم راستن

دریا یه سالی میشه خشکه چشمام خیلی وقته خیسن
یه ساله تو چشمام نهنگا هر شب وصیت مینویسن
دریا فراموشی گرفته فکر میکنه مرداب بوده
برگرد ثابت کن تمومه این اتفاقا خواب بوده

تو را آورده ام اینجا که مهمان خودم باشی
شب آخر روی زلف پریشان خودم باشی
من از تاریکی شب های این ویرانه میترسم
تورا آورده ام خورشید تابان خودم باشی

حدت همین بود خودتو باختی چقد زود
منو بگو میترسیدم رد بدی ردت همین بود
گفتی صد میذاری تو رابطه سدت همین بود

تو گندم زار موهام نگاهت جو میکارم
که هر سال مزرعه م با سال قبلش فرق داره
آهای خانوم بارونی با این خاک بیابونی
یه کاری کن که حاصلخیز تر باشه تو میتونی
یه فنجون چایی با تو شرابه اصلا انگار

تو میتونی هرکی میخوای باشی اما نمیتونی تو چشم من بد بشی
انقد عشق تو تو دلم قد کشیده که محاله از شرم راحت بشی
من تورو ول نمیکنم چشات چشمه ی عشقه
چشمه رو گل نمیکنن تو این روزا که آدما همو ول نمیکنن
یه جوری پات نشستم که تورم ذله میکنم

آخ چه روزی بشه اون روز
که چشم از دنیا بشورم
بزنم به قلب آتیش تو گلستون ببینید
زیر نور تیز خورشید
همه از ترس بلرزید

حتی اگه رو آب راه رفته بودم
یا حتی به کره ماه رفته بودم
حتی اگه این شعر یوسف بود
بازم مصرع به مصرع توی چاه رفته بودم

با هرقدم که داری از من دور میشی
حس تنهایی بهم نزدیک میشه
تنها ستارم توی هفت تا آسمون بودی
بری دنیای من تاریک میشه
با رفتنت شاید دیگه هیچ وقت نتونم شاد باشم

♥کاش میدونستی با زهر چشمت♥
♥منو به عشقت آلودم کردی♥
♥پشتم خالی شد وقتی میرفتی♥
♥وقتی میرفتی نابودم کردی♥

تورِ سفیدِ رو سرت ، اسبِ سفید زیرِ پات
با مشکی موهات ، امشب جون گرفتی
امشب تو یادم دادی ، اصلاً زندگی اونقدر ها
پیچیده و مشکل نبود آسون گرفتی
آسون گرفتی جونمو ، سخته برام باور کنم

باور میکنم دروغای همیشگیتو چون زندگی زندگی برام نمیشه بی تو
مجبورم ازت هیچی به دل نگیرم آره همه چیم این روزا به تو بستگی داره
مجبورم ازت دل بکنم دووم بیارم چون بدتره هرچقدر بخوام به روم بیارم
مجبورم عزیزم توام انگار میدونی که منو به خودت همیشه بدهکار میدونی

منو از همه دنیا جدا کردی تو میگفتی باید بشی مال خودم
همه چیمو گرفتی ازم که بری که رها کنی من رو به حال خودم
تو که حسی نداشتی به من واسه چی کاری کردی که حس کنم عاشقمی
نمیتونی ببینی که پشت سرت منو آتیشم زدی با چه غمی

دارم از دنیای تلخو تیره و تار تو میرم من به خاطر تو موندم و به اصرار تو میرم
سقف آرزوم چشات بود اگه چشماتو ببندی زیر آوار تو میرم
اگه آرامش تو ازت گرفته بود حضورم دیگه از الان به بعد آروم بگیر که از تو دورم
تو هوامو نداشتی خواستم بمونم نذاشتی دوست داشتمت همیشه چه قهر بودی چه آشتی

وقتی میبینم انقد حالت آرومه وقتی پیشت جام خالی نیست
با خودم میگم شاید اشتباه کردم اشتباه کردم خیالی نیست
عاشقت بودن مست و کورم کرد عشق بیش از حد از تو دورم کرد
باورت کردم خدای من بودی کاش فقط یک بار تو جای من بودی

بی تعارف بی تو افتادم تو تب و تاب فروپاشی زیر آتیش تو درگیری یاد میگیری خودت باشی
بیخودی چشم انتظار بودم تا میون ما تبانی شه من جهانم توی چشماته نذار بینمون جنگ جهانی شه
هرگز مهم نبود برام مرز میون ما کجاست این جنگ لعنتی تهش ویرونه های ما دوتاست
این پرچم صلحه ببین چشماتو وا کن رو خودت منو محاصرم نکن اسیر میشی تو خودت

گفتی دوستم داری حق با تو بود آره اما تو تعریفت از عاشقی با من زیادی فرق داره
پهلوی من با عشق دنیا رو میگشتی غرقت شدم یک عمر تا تو به آرومی پهلو گرفت کشتیت
تنهاییام با من همراه ترن تا تو شاید بری حالم بهتر بشه اما تنهاترم با تو
خیلی دوست دارم شاید بی اندازه میری ولی هر وقت برگردی این خونه درش به روت بازه

باید نجات پیدا کنی از من باید بری دنبال آزادی
اما به من ای کاش مسیر دریارو نشون نمیدادی
گرفتی رد ماهو تا ساحل من موندم و دریای بی ماهی
دیروز پیدات شد امشب گمت کردم چه عشق کوتاهی ...

من هر کاری کردم برای تو بود آبرو داری کردم برای تو بود
من از وقتی عشق مرد دیدم دیگه خونه نه جای خودم بود نه جای تو بود
خودت زندگیتو خراب میکنی داری اشتباه انتخاب میکنی
هنوزم همونی هنوزم زیادی رو حرفای مردم حساب میکنی

بی آن که چیزی یادمان باشد بی آنکه حرفی در میان باشد
بگذر ز من بگذار تا تنها یک ماه در این آسمان باشد
تقدیر من این است راهی نیست عشقی که گاهی هست گاهی نیست
شکی در این که بی گناهی نیست اما ز من دوری کن و بگذر بی آنکه حرفی در میان باشد

ماه و مهتاب شبای تیر و تارم تنها کسی که من بهش علاقه دارم
به خاطرت سر به بیابونم میذارم یارم و دلدارم و دنیامو نگارم
فدای چشمون سیاه شیرینم جان جان هر چی میپوشی بهت میاد شیرینم جان جان
دوست دارم خیلی زیاد شیرینم جان جان هرچی میخوای سرم بیار شیرینم جان جان