دانلود گلچین آهنگ های محمد نوری

نغمه ای ، بر لبانم ، زان لبی که خواند آخرین سرود ،
سر کنم ، یاد آن نگه ، آن نگه که گفت ، آخرین درود
بعد تو ، خالی از های و هوی
ماندست صحنه ی شادی کودکان
دیدگان منتظر ، چهره ها غم نشان

تا دل بیدار من
شد آشنای نیمه شب
تا دل بیدار من
شد آشنای نیمه شب
خاطری چون صبح دارم از صفای نیمه شب

جان مریم چشماتو واکن سری بالا کن
در اومد خورشید شد هوا سفید
وقت اون رسید که بریم به صحرا
وای نازنین مریم

موهاشــــووو؛ مثل گُلدســــته
به زیر چارقدش؛ بَسته
چارقَــــد گُــــلدار؛ که بـابـاش
سوغاتی آورده؛ بَراش

عاشقان را خبر باد بهاران داری
گل و گلبرگ و طراوت بوی باران داری
سایه ها روی زمین شوقِ ره در تنِ من
گلِ نیلوفر و آب رفتن و رفتنِ من

از روزگــــاران روزی
پرنده ی من تو بمان!!!
در باغِ جانم!!! بخوان ترانه هـــا را
در سبزه زاران!!! ببین پروانه هــــا را
در خواب برگی تنها!! در خواب پاییز!!

آی بخفته دل
هر چه بیده ای خواب بود
اوشیرینه خواب ، چینه آب بود
تب داشتی اُی دل
بگو و گو هذیان بود

میرسَد از دوور… صدای ســــاز مَرد چوپان
صِـــدا ، صِدای مهتــاب
اُمیـــد، اُمید که جاودان شود بَهـــــاران
صداااا؛ صدای آفتــاب

زان سبوی گلریز
در پیاله ام ریز
کاروانی از گل می آید
سرمستِ دیدار
ابر نوبهاران می بارد بر جانِ هوشیار

آمده باد صَبا، بگُشا پنجره ها را
آسمان ها هَمه آبی
لاله ی سُرخ چمن، شعر آزادیِ مرا
می سَراید همه آبی

ساز ناقاری جمعه بازار
جومبن دیلا های جومبن دیلا های جان جان
سیمور و دالور ذوق دیدار
جومبن دیلا های جومبن دیلا های جان جان
ساز ناقاری جمعه بازار

سر خونه ی دلم ، لونه ی غمم ، یاد او نشسته
یاد تِسمه و تفنگ ، قِطار فشنگ ، مادیون خسته
سر سنگ چشمه ها ، توی دره ها جاده های باریک
در اون شب های بارون ، چیک چیک نودون ، کوچه های تاریک

تو همنشین خَسته هایی!! پَر بسته هایی
آتش عشقِ، جان رسته هایی
همه غنچه هــــا؛ گرفته از تو نام
همه لاله هــــا؛ گرفته از تو جان
در پَرده عاشق مینوازد… خوب و شیرین

در آسمان ماه و ستارگان تابان
تیرگی در شب تا بیابد پایان
سیاهی دامن خود بر چید
مهتاب ز ره رسید
همچو سپیده هر جا سپید

بر زلال آب ، چمن بوسه ها زند
مرغ سپیده ، خوش می سراید
نرم و سبک بال پر بگشاید
مثل نسیمی ، بر موج آ

رود آواره به صحرا
می رود پیچان و نالان
می رود در تیرگیها
شب بر او افکنده دامان
راه صحرا می سپارد

زان سَبوی گُلریز… در پیاله ام ریز…
کاروانی از گُل می آید
سَرمستِ دیدار… اَبر نوبهاران می بارد
بر جانِ هوشیــــار

شکفته غنچه ی مهتاب تو بهشت شالیزاران
سنبله می رقصد به ناز با سرود شالیکاران
شالیزار سبز و بیدار پیرهن عروس پوشیده
عطر خاک عطر مهتاب عطر تازه ی امیده ، آه