دانلود گلچین آهنگ های کیان پورتراب سال ۱۴۰۱ و ۲۰۲۲

با هر بار رفتن
میکَنی جزئی از من با هر بار رفتن
محو میشه هرچی مونده از من
این تیکه های مونده
دیگه جمع نمیشه مثل قبل

دور حصار این شهر یه خط تیره تا آسمون رفته
دیگه روزای روشن از اینجا پَر کشیدن مارو یادشون رفته
عذاب این حال میکوبد به سینه ام چاهی
اما در این ویرانه سر میکشم به هر نشانه ای

ازین خستگى
ازین بى حوصلگى
ازین وابستگى،که میدونم مال من نیست!
ازین تکرار بیهوده

یه شب دیگه است ، کنار من باش
تو یه آرزویی پیش من
که من رو برداشت ، از توو دل سرما
توو قلب من ریشه کرد

زیر نوره این مهتاب
من باز بی خواب می مونممن این شهرو با قدم هام
شُمردم و باز می شمُرمتوو این پرسه زدن ها

بخون واسه حرفایی که از سالی که رفت تو دلت مونده
بخون واسه اونی که از خونه رفت اما یادش پیشت هنوز مونده
بخون واسه روزهای بهتر حتی اگه از یادت هم رفته

یه سایه جلو پام
اون گرم آفتاب و من سرده جام
داره میپیچه به پام
دیده خوابی تاریک انگار برام
میکشونه من رو لب چاه

سرمو میگردونم سمت پایین،
هیچی این دور و ور واسم نبوده!
همیشه سعی نداده جواب،
گاهی میشه گاهی بی نتیجه مونده!

سرمو میگردونم سمت پایین،
هیچی این دور و ور واسم نبوده!
همیشه سعی نداده جواب،
گاهی میشه گاهی بی نتیجه مونده!

نه از قصد نه با فكر از پيش
نه با ساختنِ كوه از هيچ
اين نيست فريادى از توو خالى
تو يه اتفاقى كه افتادى

اين ساعت زده يك دورُ كم كم،
داره تاريك ميشه هوا ميادش شب.
اين بودن رو من ميخوام حس كنم بيشتر،
پس زير بارون ميرم ولى بدون چتر.
دورن از ما فرداها انگار،

سال ها از من می نالند
روزها از تو بی تابند
چه تردیدی داری تو با من
که درگیر من نیست نگاهت

گم میشه ماه تو شب های من
کی لحظه هامون ابری شدن
هنوز بعد تو نشده خوب حال من
کدوم سوی شهر هنوز داره رنگی از ما

بذار فکر پرواز باشه مال من
بذار دست های تو ، توو دست های من رهاشن
ببین کهکشون ها رو ، کنار من دارن میگردن
واسه یه لحظه ، فقط یه لحظه

مثه اولین نور صبح
مثه ردی که هیچ وقت نشد گم
مثه تلخ ترین شعر من
مثه رازی که به هیچکس نمیشه گفت

مثه اولین نور صبح
مثه ردی که هیچ وقت نشد گم
مثه تلخ ترین شعر من
مثه رازی که به هیچکس نمیشه گفت

حس سردِ بین ما ، نبود مال سرما
شدیم حجمی از آرزو ، که رسیدیم به تکرار
پشت تصویرهای دور ، ما بودیم گرمِ خنده هامون
ببین عادت ها چه زود ، ما رو تونستن به بازی بگیرن!

دنبال من بگرد
تو شب ییداری هات
دنبال رد پام
میون خاطراتمون

هرچی بزرگتر میشیم
هرچی بیشتر میریم جلو
هرچی تو نزدیکتر میشی
من دیگه کمتر میشناسم تورو

یک ، دو ، سه ، تکرار موجها!
حال من عین اونهاست
گم بین داغی شنها!
حال تو عین اونهاست

میری دورتر ، اما بدون ، قبل رفتن
که این خونه رو یک روزه ما نساختیم
اگه بعد سالها ، گرفته گرد و خاکی
نگو ویرونهست ، هیچ وقت امروز رو ما نخواستیم

بود سردم حتى توو دلِ خورشید
بود سختم به اون سو نگاه
اما ببین سد ، سد راه هاى دیروز
حالا شدن پلهاى واسه فردا

دیدی آخر این راه نساخت مایی از تو و من
اگه نبود جامون تو آسمون هم
هنوز میشد به زمین تکیه کرد
تو آخرین لبخند من به این روزای سرد سخت

دورِ سرم می‌گردن، این ابرا بی‌اراده!
اولش سخت بود ولی کم‌کم، شده یه عادت ساده!
ساده برام
تو می‌خوای از دورِ من، این ابرا کنار برن …

دیدی فرقی نیست
میونه خوب و بد
وقتی همه عمرت
این لحظه هاست

رو دور ثابت، می گشتیم ما
اما تو رو‌ می دیدم
میکشی شکلی رو دستات
شکلی مثل بال ها

نصفه نیمه هامون ، باز نمیرسن به آخر
جای ردپامون ، هنوزم مونده تو نگاهم
تو میگذری این اولین بار نیست
میشنوی آخرین من رو …