دانلود گلچین آهنگ های امیر عظیمی ۱۴۰۰ و ۲۰۲۱

یلدا یلدا شب بلنده گیسویت را
دوباره وا کن چنان نماند و چنین نخواهد ماند
یلدا یلدا مرا صدا کن از تنهایی
مرا رها کن چنان نماند و چنین نخواهد ماند

گفتند که آسمان بگرید دل اسمه تو را نیاز دارد
رازیست که گفتنی نباشد این قصه سر دراز دارد
دل در طلبه وصله تو آید ای دوست بیا و دست من گیر
گر جان طلبه حبیبه عشاق نه من روا بود نه تلخی

سیصد گلِ سرخ یک گل نصرانی
ما را ز سرِ بریده میترسانی؟
ما گر زِ سرِ بریده میترسیدیم
در محفل عاشقان نمیرقصیدیم

خبر داری چرا وقتی دلت بی تاب می گیرد
سراغ از خاطرات دور اما ناب می گیرد
خبر داری چرا تا نیستی در خشکی مهزم
ولی تا میرسی دور مرا گرداب می گیرد

خالیم از خودم پر از آرامشم
توی هوای تو نفس که میکشم
جریان داره توی فکرم توی رگم
حسی که دارمو چطور بهت نگم

چقدر خوبه حالم با حال تو چقدر حرف دارم از این زندگی
تو تحویل امسال عید منی مهم نیست بعد از این بهم چی بگی
ماهی قرمز اشک شوقت میشم که شاید پشیمون رفتن بشی
با هم سبزه هامونو گره شاید یکدفعه عاشق من بشی

ماه تویی یار تویی ، دلبر و دلخواه تویی
راز تویی ناز تویی ، محرم من باز تویی
ابر منم صبر منم ، همسفر جبر منم
پیر منم شیر منم ، زنده به تقدیر منم

رو به روی همیم بازم مثه قدیم
یه قهوه ی تلخ رو میز که نداره طعمی
شرو کن بگو توام حال منو داری
یا که نه ، خیلی خوب و سرحالی

تسخیر کردی روح این تنهای عالم را
دیوانه کردی چشم روشن های عالم را
پاکت به پاکت در نبودت دود میکردم
بی تابی تلخی کشیدن های عالم را

میخوای من بی تفاوت شم نباشم پیشت هر جایی
هنوز داغ تنت انگار نمیفهمی که تنهایی
میگی احساس ما با هم یه دنیا فاصله داره
یه پای عشق می لنگه یه جایی جات میذاره

زندگی یک چمدان است که می آوریش
بار و بندیل سبک می کنی و می بریش
خودکشی ، مرگ قشنگی که به آن دل بستم
دستِ کم هر دو سه شب سیر به فکرش هستم

من بریدم از جهانو بی تو بودن آه
دوره خود گشتم در اتاقو بی تو بودن آه
قاب عکست شد نظاره بر منو دل کرده
اشاره قاب عکست شد نظاره بر منو دل کرده اشاره

صُب آفتاب زدو منم کلافم
شب، رویای تازمو می بافم
از دیشب تا الان توی فکرم و پکر
توی زندگیم پیدا شده یکی دوتا خطر

سیاهی روبرومون بود
دیگه چیزی نمیدیدم
تموم راهو جون کندم
تموم راهو ترسیدم

هیچ تر از هیچ تر از هیچ تر
خسته تر از خسته تر از خسته ام
قفل ترین مغزِ جهان در من است
بسته تر از بسته تر از بسته ام

دنیا خلاصه میشه تو چشمات
چشمای بی تابی که بیداره
دنیای من بودی و میدونی
این مرد دیوونه دوست داره

به کلبه ام از راه دور ای آشـنا خوش آمـدی
چـون بوی گل به هم ره باد صبـا خوش آمـدی
اکنـون که پر گیاه و گل شهر و ده و صحرا بود
ای آهو صحـرا توام به شهر ما خوش آمدی

مره پیغام بامو کی قاری تو یار می مره
لاکو جان بین اما قاری نوبو تا هسه
کی بگفته تره کر کی بیگیفتم بیخبر من ایته یار دیگر
همه تی دشمنیدی خواییدی کی مره یار تاودید از تی نظر

تهران شده دارالمجانینت
من لا اُبالی میشوم بی تو
توصیف احوالم که ممکن نیست
گاهاً چه حالی میشوم بی تو

از جنس خاکِ این حوالی نیست
خاکی که دنیا بر سرم کرده
کل پزشکان حرفشان این شد
احساس در جسمم ورم کرده

دل بستگی هایی که باهامه
وابسته ی چشمای مشکیتن
احساس من رو خوب میفهمی
چشمای تو دارن دروغ میگن

خبر داری چرا وقتی دلت بی تاب می گیرد
سراغ از خاطرات دور اما ناب می گیرد
خبر داری چرا تا نیستی در خشکی مهزم
ولی تا میرسی دور مرا گرداب می گیرد

روبرومی آخه انقد خوبی
که نمیتونم خوبیاتو بشمارم
انقد خوبه حالم یه کم نگرانم
خودم خودم و خودتو چشم کنم

چه زیبا میشود شب هایِ من وقتی که میخندی
تویی که در کتابِ آفرینش بی همانندی
تمامِ زندگی را خط به خط خواندی برایِ من
همان روزی که بر حجمِ تنِ من سایه افکندی
شبیهِ اسبِ وحشی در میان رقص موهایت

ماه بانو جان این گوی و میدان
دیوانه کردنم برای تو کاری نداره
ماه بانو جان از تو چه پنهان
بهترین جای جهان شونه ی یاره